فناوری در موسیقی

موسیقی ای که ما می شنویم نوعی گفتگوی میان ما و نوازنده و حتی خواننده است . یک موسیقی به خصوص سنتی ترکیبی از نت هایی است که کنارهم ، آوایی مخصوص را می سازد و ما با شنیدن آن به شیوه های مختلف الهام میگیریم . هیچ میدانستید یکی از روایت های مربوط به تولد نت های موسیقی به داستان مردی دره ۲۰ سال قبل از میلاد مسیح ، به نام سکولز برمیگردد که برای همسر فوت شده خودش قطعه ای نوشت و آن را روی سنگ قبرش باثت نویسی یونانی حک کرد . این داستان چه واقعی و چه تخیلی ، نشان میدهد ما به زبان رمز موسیقی برای گفتگونیاز پیدا کردیم و انگیزه نت نگاری و شکلی از سبک هنری متولد شد . بعدها در قرن سیزدهم ، خطهای جدید و اشکال جدیدی از تها با تصویری خاص به نواها منتسب شدند و منجربه ت نویسی شد که ما امروز داریم . نت نویسی خوب ، نه تنها موسیقی را به مراحل بعد عبور داد ، بلکه این هنرو علم آن ، جهان ما را نیز گسترده تر کرد . در این حال وهواهای موسیقی سنتی بودیم که فناوری هم وارد شد . فناوری در موسیقی باعث ایجاد گستردگی در احساسات ما شده است ، به این معنا که پیشترها یک موسیقیدان بازتاب موقعیت اجتماعی و احساسی ویژه ای در اثرش بود و مخاطبانش تعداد محدودی از جامعه اطرافش بودند که احتمالا همدردی شدیدی با او داشتند ؛ اما امروز با صنعت انتشار و به خصوص فناوری اطلاعات اثرهنری در بازخورد مخاطبانش در سرتاسر دنیا به شیوه ای نوامتداد پیدا میکند و هنرمند بسیار فراتر از موقعیت محلی خود است . در ثانی فناوری در تولید اثر هنری دست ما را برای بیان احساساتمان بازتر کرده است . بگذارید این موضوع را با شرح قصه ای جدید از موسیقی دیجیتال ادامه بدهم . وقتی برای اولین بارها موسیقی دیجیتال آمد و امکان ترکیب ملودی ها در خلال آن مشاهده شد ، فکر میکنید چه اتفاقی بین برخی از اسلاف هنرمندان امروزی افتاد ؟ اگر قبل تر موسیقیدانی با الهام از یک موقعیت طبیعی ، اجتماعی و به هرحال یک سری لحظات واقعی مادی یک اثر موسیقیایی را مینوشت و مینواخت ، فناوری موسیقی دیجیتال شرایط جدیدی برایش پدید آورد . برخی هنرمندان باشنیدن موسیقی ويا بودن در یک موقعیت صوتی دچار احساسی می شدند که شاید حوصله نوشتن احساس خود را بر روی ملودی یک بار نوشته شده نداشتند و یا شاید نمی خواستند در اثر مداخله فنی کنند . آنها با نمونه برداری از آنچه میشنیدند و با اضافه کردن احساس خود به آن ، چیز مبهم جدیدی خلق کردند که اتفاق احساس مشترکی را در برخی مخاطبان ایجاد کرد . بسیاری از آثار برجسته اوایل موسیقی دیجیتال که شاهکارهای لایه لایه صوتی هم بودند مثل آلبوم های 2 پابالا و برافراشته و بوتیک پاول با بازنویسی و البته متحول کردن بخشی از موسیقی دهه شصت میلادی خلق شدند . نوازندگان آن چیزی را در موسیقی ها شنیدند که با آنها صحبت میکرد و بلافاصله می خواستند خودشان را به روایت آن موسیقی تزریق کنند . آنها می خواستند بخشی از آنچه میشنیدند باشند و ناگهان با دسترسی به فناوری توانستند خودشان و موسیقی مورد علاقه شان را در شکلی جدید و به سرعت خلق کنند و این لزوما دزدی نیست ، بلکه تحول است . گرچه هنرمند کنونی دوست واقعی مخاطبانش در سرتاسر دنیا نمیشود امابااثرش از مخاطب چیز جدیدی می سازد . این تحول جدید اجتماعی براثر ورود فناوری به هنر است . این لحظه ای است که احساس لخت هنری ما که پیشتردر تراس و یا نشیمن روی صندلی راک تلوتلو می خورد به خودی دیگر که در اتومبیلش به شدت پدال گاز را فشار میدهد و پیش می رود ، تبدیل شده است . مادر موسیقی چیزی که دوست داریم و هستیم را ارائه میدهیم و موسیقی دیجیتال امروز خود ماییم ؛ سریع ، تکه برداری شده و آرزومند.